Wąska, nierówna dróżka leśna,

pomiędzy przerzedzonymi świerkami,

prowadziła mnie w miejsce nieznane,

w kierunku wyśnionej polany.



Na polanie, drewniana zagroda,

która mój wzrok przyciągnęła,

oczu od niej oderwać nie mogłem,

tak mnie urodą zauroczyła.



Ten widok w marzenia się przerodził,

w sennych myślach zrodziła się chęć,

taki dom, z drewnianych bali,

nagle zapragnąłem mieć.



Dom, co w głuszy leśnej stał,

na polance, która była ogrodem,

z kopami suszonego siana,

i z żerdzi, wykonanym płotem.



Prawdziwy raj, dla starszego pana,

jako siedlisko, pachnące żywicą,

choć tylko we śnie, radość mi dała,

zawładnęła mym sercem i duszą.