Nie jest to poemat - ale tylko fraszka,

Panu Adamowi Małyszowi - należy się flaszka,

flaszka - najprzedniejszego trunku,

najwyższej klasy -  pierwszego  gatunku.



Przyszedł czas - na sportowe rozstania,

skończy się również - Małyszomania,

kiedy Małysz wypowie słowo - żegnam,

jako fan Adama - upiję się - przysięgam.



Nie chce się w to - po prostu wierzyć,

że nie będzie już takich - sportowych przeżyć,

tyle radości ze zwycięstw - tyle refleksji,

bo jako skoczek narciarski - jest Najlepszy.



W całej swej karierze sportowej,

dostarczał nam wiele - dumy narodowej,

a gdy słuchaliśmy  - " Mazurka Dąbrowskiego,

zaszczytne to było - dla Narodu Polskiego.



Żegnamy Małysza - ale tylko jako zawodnika,

a witamy - jako bohatera, sportowca - przodownika,

który, do historii sportu - na zawsze się zapisał,

a do serc Polaków - na trwale się wpisał.