Odczuwam coś, co powiedzieć muszę,

pragnąc otworzyć swoje myśli i duszę,

myśli, które mnie nachodzą, jak w niebo patrzę,

czy jutro też, ptaki, drzewa, gwiazdy zobaczę?

Tak szybko przemijają życia chwile,

że wspominam tylko, te najbardziej miłe,

które zapisały się w mej świadomości,

bo jestem pewny, ich dojrzałości.



Przecież nadejdzie dzień, ten ostatni,

i przyjdzie rozstać się z gronem bratnim,

z którym, przeżyło się najpiękniejsze chwile,

a jednak, Bóg ci powie, toby było na tyle.

Odejdę, ale  pozostanę u najbliższych w pamięci,

gdyż,nikt jeszcze nie przechytrzył  śmierci,

i tu właśnie powstaje najważniejsze pytanie,

co po mnie, po moim odejściu dobrego zostanie?



Marzy mi się, aby błędy moje popełnione,

zostały przez najbliższych - wybaczone,

aby, pamięć o mnie w dobrym słowie przetrwała,

i żadnemu oskarżeniu,pomówieniu się nie dała.

Jak każdy człowiek, mam wady i też zalety,

choć czasami, źle się postępowało niestety,

dlatego własny, szczery rachunek sumienia,

jest potrzebny - do przyszłego zbawienia.



Szczery, prawdziwy, rachunek sumienia,

co nawet grzech -  z najtwardszego kamienia,

potrafi skruszyć, przez pokutę, ucząc pokory, 

doprowadzić duszę  - na " niebiańskie dwory".