Łza w oku się pojawiła

na widok staruszki ręki

ręki, która swe dzieci wykarmiła

nie oczekując słów podzięki.

Los dzisiaj tej starej kobiety

skazanej na samotność

zapomniana przez dzieci

budzi grozę i rozpacz.

Zatracając człowieczeństwo

stajemy się bezwzględni

nie znamy słowa wdzięczność

więc stajemy się biedni.