Czas który przeminął, skarbem się stał

darem od życia do zapamiętania

50 lat, spędzonych razem

są złotem do przechowania.

Przechowujemy je w sercach

na klucz zamknięte

przecież są one złote

jak obrączki na ręce.

Złoto nie zmieniło swojej barwy

nadal błyszczy swym blaskiem

choć palce sfatygowane

obrączki tkwią na nich zawsze.

Gdyby potrafiły przemówić

głosem serc, miłością wypełnione

mowa byłaby długa

jak sprawozdanie życiowe.

Nie wymaga metafor ani porównań

jest realistycznym życiowym obrazem

nie wiemy co będzie z nami

czy czas, łaskawy będzie dalej.