Prostota wywołuje melancholię

która wprowadza człowieka

w podziw i zadumę

i tak na cywilizację czeka.

Prostota utrudniała życie

powodując trud i cierpienie

miała jednak w sobie duszę

która była zbawieniem.

W prostocie tajemnica

bogatsza od złota i srebra

nie wymagała instrukcji

a służyła tak jak potrzeba.

Od prostoty cywilizacja

nauki pobierała

aby stworzyć coś nowego

od niej zaczynała.

Jest więc prekursorem

naszej stopy życiowej

możemy ją nazwać śmiało

po prostu - profesorem.