" Dla poety i Przyjaciela " - Adama

zapisana w Tomiku - "Spotkania w Drodze"

-  Romana Dziobonia  -

stała się dla mnie cennym darem

prawdziwą przyjaźnią okraszona.

Jeden wyraz, dla " Przyjaciela"

przemówił do mnie jak 100 słów

dał mi tak wiele do przemyślenia

czym zasłużyłem na taki zwrot ?

Romek wyjątkową miał osobowość

niekiedy surowy, bardzo bezpośredni

można Go było urazić, byle czym

bo swoim ideom był zawsze wierny.



Kiedyś w luźnej rozmowie zwierzyłem się

że starości się bardzo obawiam

On odparł mi słowami, - chłopce

ze starością są różne spotkania.

Kiedy starzejesz się z godnością

z jakim takim zdrowiem

to wiedz, że niekiedy starość

nie musi być twoim wrogiem.



Wszyscy starzejemy się powoli

troski, problemy nas nie omijają

ważny jest duch i być przy nadziei

że naszych najbliższych nie dotykają.



Roman - znawca gwary podhalańskiej

która była Jego orężem i miłością

posługiwał się nią swobodnie

czego tak bardzo Mu zazdroszczę.

W mojej pamięci zapisał się na trwale

darzyłem Go i darze wielkim szacunkiem

i choć Go nie ma już wśród nas

wspominam Go - z góralskim przytupem.



Roman wierny góralskim przyśpiewkom

często przytaczał mądrość w nich zawartych:

...Góry z dolinami, dałbyf wos ozłocić,

kieby sie mi fciały młode roki wrócić...

taki właśnie był Roman Dzioboń.