Tak zapamiętałem sypialnię z drewnianych płazów, 

z białymi podwójnymi oknami i z doniczkami kwiatów.

Śnieżno białe firanki i zasłony z delikatnym wzorem,

luźno opadające z karnisza, zasłaniające ścianę w połowie. 

Przy drzwiach regał z książkami, obok wysoki piec kaflowy

i kolorowy parawan składany, należący do alkowy.

Dalej szafa trójdrzwiowa w kolorze brązowym,

obok wieszak ścienny z odzieżą zimową,

dwa łóżka sypialne, przy każdym szafka z lampką nocną

z kloszem w kształcie dzwonka, kojarzącego się z łąką.  

Obok lampek obrazki świętych i różne pamiątki, 

w szufladce zdjęcia, książeczka, długopis, różaniec

i pocztówki ze świata namiętnie zbierane.

Na ścianie kilim wełniany o znacznych rozmiarach

na nim obraz Chrystusa w Grójcu, na kolanach.

Na bocznej ścianie obraz naszej babci mi nie znanej,

na który patrzyłem z wielkim podziwem i uznaniem

na jej czarny długi warkocz - którym się zachwycałem.

Przy bocznej ścianie stała kanapa w brązowym odcieniu

jako mebel do relaksu tak bardzo potrzebny w domu.

Nie można pominąć okrągłego stolika na dywaniku

z piękną koronkową serwetą z kwiatkami w wazoniku

przy którym stały dwa stylowe krzesła regionalne

oj muszę przyznać, to rękodzieło wujka bardzo ładne.

Tak zapamiętałem sypialnię z lat dzieciństwa

w domu rodzinnym z poprzedniego XX wieku,

do dzisiaj, każdy najmniejszy nawet szczegół 

stanowi kadr filmu zapisanego w moim sercu.