MOJA PUSTELNIA !



Tuż pod sercem

W zamknięciu

Czego oko nie widzi

Mam swój kącik -

Pustelnię, oazę modlitwy



Tu kontempluję -

Rozmawiam z Bogiem

Odkrywam Grzeszne czyny

Wargi poruszone -

Szeptem sumienia

Ofiarują poprawę

Oczekują wybaczenia



Dusza woła i krzyczy

Czas pili

Jak wiarę wzmocnić

Zamienić ją w czyny



Przez żal i pokorę

Z nadzieją szczerą

Przez krzyż i umartwienie

Pochylam głowę -

Czekając na Twoją Panie wolę



Bądź mi natchnieniem

Naczyniem dobra

Dojrzałym ziarnem

Darem od Boga.

Ja pustelnikiem pozostanę

Już nie błądzącym

Pojednanym z Panem.



/ Adam Kwiatek /