Na szlaku czasu  !

Na szlaku czasu przemijającego,

Ludźmierz, jest miejscem mojej wędrówki,

jako młody chłopak, zrozumiałem,

że tu, mam szukać wiary nauki.

Ilekroć przektraczam próg Bazyliki,

niosąc bagaż własnych grzechów,

tylekroć krople płaczącej duszy,

ściekają, jak rosa z oczu brzegów.

Maria, jako mateczka te łzy ociera,

pocieszenie z ołtarza przekazuje,

nowy szlak czasu przydziela,

a ja, szczęśliwie go odnajduję.

Ponownie ruszam na ten szlak,

niekiedy trudny, kręty, kuszący,

mając na względzie grzeszny świat,

zaczynam walkę, jako wierzący.

Codzienne życie pełne pokus,

jak pajęczyna, sieci rozstawia,

wizerunek Mateczki zapisany w oku,

ten szlak, pokonać mi pozwala.