Zapłakały struny skrzypiec

rzewny głos wydając

nutki, które grał chłopiec

latały,żałośnie szlochając.



Żegnały ojca, który odszedł

bez żadnej zapowiedzi

nad grobem miłość wyznały

i żal co w sercu siedzi.



Muzyka stała się słowem

wyrażając żal jaki pozostał

nawiązała rozmowę z Bogiem

dlaczego sam chłopiec został.



Łzy stały się deszczem

co kwiaty wodą zrasza

one żyć zaczynają

a Raj - duszę zaprasza.



Żałosne nutki ucichły

skrzypce trafiły do futerału

struny zupełnie zamilkły

myśli uleciały do Raju.