Czy może być coś bardziej przykrego

kiedy żegnasz kogoś ci najbliższego?

Myśli wypełnia żal i rozgoryczenie,

później tęsknota i zwątpienie.



Ktoś, kto był tak blisko przy tobie,

nagle odchodzi, nie życząc sobie,

wbrew swojej woli - Pan - go zabiera,

nie zostawiając  nawet jego cienia.



Niepokój w sercu śmierć zasiewa,

życie zatraca sens istnienia,

inaczej patrzy w koło na ludzi,

tak wiele pytań do Boga  budzi.



Przecież Boże - Jesteś łaskawy,

wspaniałomyślny i sprawiedliwy,

dlaczego  codzienne modlitwy,

do Ciebie Boże nie przemówiły?



Zabrałeś przecież młodego człowieka,

który na wiele łask Twoich  czekał,

czekał i pragnął mieć rodzinę,

lecz Ty - wyznaczyłeś mu swoją  godzinę.