Niby nic ważnego, ani też nic takiego,

          zwykłe zawiasy, zamek i klucz do niego,

          ale - jak tak dobrze się zastanowić,

          pomyśl, ile to razy za życia, musimy je otworzyć?

          Na każdym kroku spotykamy się z nimi,

          nie wiedząc nigdy, co nas czeka za nimi,

          i czy są to drzwi, kościoła, urzędu, czy sklepu,

          musimy przez nie przejść, w ramach dostępu.



          Jak drzwi są otwarte - to jak zaproszenie,

          ale jak zamknięte - to już zaskoczenie,

          a wszystko zależy wówczas, tylko od tego,

          czy oby - te drzwi, są do domu twego!

          Ile to razy - za życia całego,

          musimy je otworzyć, zamknąć, no bo są od tego,

          i możemy je nazywać, bramą, wrotami, skrzydłami,

          to jednak zawsze, drzwi - stoją tuż przed nami.



          Wiem, że ostatnie drzwi, na koniec żywota,

          otworzą się, lub nie - to Niebiańskie Wrota,

          przy których z kluczem czeka Święty Piotr,

          a których to, nie przekroczy - żaden łotr.



          Morał tej fraszki:  za każdym razem,

          tak - jak przed świętym  obrazem,

          pomyśl chwilę, przed swymi drzwiami,

          czy i ty nie znajdziesz się z tymi łotrami?