Poczułem się bardzo zmęczony,

jak koń ciągnący wóz pod górę,

człowiek życiem już strudzony,

ujawnia swą nieposkromioną naturę.



Nic tak naprawdę mnie nie cieszy,

wszędzie tylko ta brudna polityka,

z cicha myślami człowiek grzeszy,

jak jeden drugiemu błędy wytyka.



Ludzie dookoła są bez honoru,

dobro zamyka się w prywacie,

nie ma w życiu codziennym spokoju,

kraj rozdarty skazany na pożarcie.



Jedynie umarli mają święty spokój,

żywi serwują sobie istne piekło,

a zagrożony na świecie pokój,

odciśnie kiedyś cywilizacji piętno.



Nic miłego zapewne nas nie spotka,

uśmiech i radość już jest rzadkością,

wypala się w człowieku ta mała cząstka,

wiary, nadziei, życia z godnością.