Naprawdę nie wiem jak to się stało,

ze pewnego dnia w sercu mym zagrało.

Zagrała nutka smutku i trwogi

i wtedy zacząłem pisać, o tym co boli.



Śpiew mój, to nie jest jednak melodia,

lecz są to słowa, tekst, rapsodia,

pisząc o wszystkim co mnie śmieszy i bawi

a czasami smuci, czasami żal dławi.



Wybrałem formę prostą, nie dla ludzi dworu,

lecz dla zwykłych ludzi, co mają poczucie humoru,

dlatego z góry przepraszam za swą niedoskonałość

i tak jak potrafię - idę na całość.



Całe to moje nędzne pisanie

dedykuję rodzinie,

niech coś po mnie zostanie.