Betonowym blokiem - aż wstrząsnęło,

jasność - wypełniła całe mieszkanie,

niebo - piekielnym ogniem błysnęło,

pioruny - rozpoczęły harcowanie. 



Groza  w takt grzmotów szalała,

pokonując wszystkie przeszkody,

echo  z hukiem  przeplatała,

grad  z pluskiem wpadał do wody.



Konary drzew  jak zapałki,

niczym  latające siano po łące,

niosły ze sobą  dachów kawałki,

i kulki lodu bielące.



Zrobiło się biało w mgnieniu oka,

uliczka w potok się zamieniła,

zapanowała wszędzie trwoga,

przyroda - jakby się zemściła.