Smutna dziecięca niewinna twarz,

duże - wyraźne brązowe oczy,

widać upływający w nich życia czas,

i w oczach - łza się panoszy.



Za wcześnie - na taki życia koniec,

bunt w człowieku się potęguje,

w dziecku - jakby życie gasło,

a na to przecież - nie zasługuje.



Los niekiedy jest niesprawiedliwy,

ciężką chorobą - doświadcza dziecko,

Rak - to nowotwór bardzo mściwy,

niszczy, zabija - w człowieku wszystko.



Dziecko szepcząc - życzenie - wyraża,

pragnie powrócić do domu - do mamy,

Boże - takie życzenie matkę przeraża,

bo odejść może - ktoś sercem kochany.



Boże - dlaczego na to pozwalasz,

zabierasz matce - jej skarb największy?

bunt wobec siebie - tylko wyzwalasz,

a Jesteś ponoć - najmiłosierniejszy.



W bólu - wiarę w Ciebie można utracić,

bo najpierw dajesz - a potem odbierasz,

czy w formie kary - pragniesz wyznaczyć,

pokutę - tu i teraz ?