Wydawać by się mogło,

tym z boku stojącym,

że odszedł człowiek,

w świat - zupełnie nam obcy.

Serce stanęło, oddech ustał,

więc życie jego się skończyło,

świat zewnętrzny jedynie pozostał,

nie wiedząc - co się wydarzyło.



Osoba uznana za zmarłą,

samoświadomość uruchomiła,

jakoby z duszą otwartą,

ciało własne - opuściła.

Ciało bez ducha - jest martwe,

lecz duch - jest tchnieniem życia,

ciało w proch - zostanie roztarte,

duch przechodzi do samobycia.



Dusza - wyższą ma godność,

niż ciało - rzecz materialna,

ciało - można zabić,

dusza - pozostaje niematerialna.