Prosta ramka drewniana,

na nią naciągnięte płótno,

twarz Anity - skoncentrowana,

oczy zwrócone na włókno.



Szablon - szkicem się staje,

włóczka gamą barw i kolorów,

w myślach zakłopotanie,

barwy - to tęcza różnych tonów.



Igła w palcach taniec zaczyna,

kolor z kolorem się splata,

tworzenie dzieła się rozpoczyna,

ramka - staje się bardziej bogata.



Bogactwo barw oczy zachwyca,

podziw usta z wrażenia otwiera,

rękodzieło to - prawdziwa skarbnica,

autorka ze spokojem - pochwały odbiera.



Wielotygodniowy trud - zakończony,

palce od igły pewnie cierpiące,

obraz - sukcesem uwieńczony,

na nim kwiaty - jak żywo kwitnące.



Jest to dedykacja - dla pewnej Anity,

której kunszt wyszywania - jest nie pobity !