Jaskrawe światło - noc rozświetliło,

jakby piekło - wrota swoje otworzyło,

języki ognia - strzelały w górę,

tworząc przedziwną - dymu chmurę.



Oczu oderwać nie można było,

pożoga, ogień - coś się paliło,

horyzont zmienił swe ubarwienie,

widoczne były iskry i cienie.



Tam tragedia się rozgrywała,

pożoga z ogniem - sobie tańcowała,

niszcząc i trawiąc - człowieka mienie,

ukazując łunę - jako znak na niebie!



Ogień - żywioł z piekła wykrzesany,

z Diabłem - może być porównany,

wszystko - w zgliszcza przeistacza,

a łuną - miejsce swoje oznacza !