Cisza, cmentarz - pomiędzy grobami,

grupa osób w bezruchu obok siebie stoi,

wszyscy ze spuszczonymi głowami,

żal i smutek w sobie -  koi.



Przyszli na ostatnie z kolegą spotkanie,

a niektórzy - z bliskim przyjacielem,

to prawdziwe szczere, koleżeńskie pożegnanie,

bo dobrym i uczciwym -  był człowiekiem.



Choć sam za wiele nie miał,

umiał z biedniejszym się dzielić,

każdy, kto dobrze Go poznał,

potrafi to dobro - dzisiaj docenić.



Teraz odszedł - i  już tu nie wróci,

w pamięci jednak na zawsze zostanie,

ten co Go znał - niech się nie smuci,

bo krótkie to będzie - z Nim rozstanie.



Kiedyś i my dołączymy do Niego,

uściśniemy sobie koleżeńskie dłonie,

powiemy sobie - witaj Kolego,

i znowu przyjaźń - ponownie zapłonie.