Zastanawiałem się dzisiaj rano,

nad życiem, nad swoją osobą,

nad tym, co ze mną się stało,

i dlaczego - nie jestem sobą.



Doszedłem do prostego wniosku,

to życie - surowe warunki dyktuje,

nasze "BYĆ" - wiszące na włosku,

dyskomfort życia - nam serwuje.



Martwimy się niepowodzeniami,

klniemy na wszystko i polityków,

a szczerze mówiąc - między nami,

sami - robimy z siebie pątników.



A tak naprawdę - co nam potrzeba ?

spokoju, pracy, zdrowia, chleba,

miłości odrobinę, pogody ducha

i Nic Więcej ...- niech los - tego wysłucha.



Nie dajmy się zwariować,

nie ulegajmy życia kaprysom,

niepokój -  możemy pokonać,

nie dając się psycho-kryzysom.