Poranek - oczy zaspane leniwie otwieram,

z za zasłony okna - słońce się przedziera,

zaczyna się dzień - wyglada na słoneczny,

daj Boże - aby był pogodny no i bezpieczny.



Spoglądam przez okno - miasto wyciszone,

lampy uliczne z nocy - jeszcze nie wygaszone,

ulica powoli do życia się budzi,

jest pusto, nie widać zbytnio wielu ludzi.



Oczy kieruję na zegar, którą godzinę wskazuje,

piątą czterdzieści - zegar - pokazuje,

pora więc rozpocząć - kolejny dzień życia,

a więc toaleta, śniadanie, kawa do wypicia.

 

Przy kawie, nasuwają się myśli no i pytania,

co w dniu dzisiejszym - mam do wykonania?

jak czas wykorzystać - jak go rozłożyć?

aby jak Bóg pozwolił - ze wszystkim - zdążyć.



Każdy rozpoczęty dzień - może ostatnim się stać,

i tego faktu świadomie - winniśmy się bać,

szczęście o poranku - może być przerwane,

i to co planujemy - nie zostanie zrealizowane!