Mała Kaplica - u sióstr zakonnych,

Msza - za zmarłych naszych bliskich,

siedzimy w ławkach mało wygodnych,

modlimy się za tych najbliższych.

Cudowna atmosfera, jaka zapanowała,

skupienie, modlitwa, chwila zadumy,

wspomnienia z dzieciństwa moje przywołała,

z czasów - mojej ministrantury.



Wspominać zacząłem - ołtarzyk drewniany,

długie klęczniki - przy balaskach ,

w czerwony dywanik podest wyścielany,

i ścianę Kaplicy - tonącą w obrazkach.

Służyłem do mszy - w Kaplicy Klasztoru,

tuż niedalego - obok  domu rodzinnego

wchodziłem do Kaplicy - jak do domu,

z ministrantury, nie zapomnając niczego.



A ministrantura - to była - łacina,

oj!  długo uczyć się jej musiałem,

dlatego jej - się już nie zapomina,

pozostaje na zawsze z duchem i ciałem.

Wspominam swoją komeżkę,

koronką białą obszywaną,

i pelerynkę - kolorową,

złotą nitką haftowaną.

Wspominam noszenie mszału,

ampułek z wodą i winem,

wspominam - jak codziennie 

do Mszy właśnie tam służyłem.

Dzisiaj, gorąco Bogu dziękuję,

za całe moje cudowne dzieciństwo,

za to - że ministrantem nadal się czuję,

bo jest to moje - od Boga dziedzictwo!