Zaczął się kolejny dzień - cholera,

co do moich lat - znowu się dobiera,

dorzuca cyfrę - do mojej sześćdziesiątki,

oglądam więc metrykę - i na niej pieczątki.

Nie mogę w to uwierzyć - jak ten czas szybko leci,

więc metrykę najchętniej - wyrzucił-bym do śmieci.

Szukam więc pomysłu - na pełne odmłodzenie,

by odzyskać siłę i u pań - dawne powodzenie.



Ale kalendarz cholera - mówi szczerą prawdę,

swoją pamięcią, to co przeminęło - już nie ogarnę,

zaczyna się proces starości - siwienia włosów,

i co raz gorzej słyszę - rozmowy odgłosów.

Szkoda, że nie wynaleziono cudownego leku,

który by odjął choć parę lat - z mojego wieku,

aby odzyskać sprawność, aktywność fizyczną,

dobre samopoczucie - równowagę psychiczną.



Kalendarzyku - wolniej przerzucaj te swoje kartki,

bo mi się pragnie  - chodzić jeszcze z żoną na randki,

wspominać - te piękne przeżyte wspólne chwile,

które zapisały się w mej pamięci - bardzo mile.

Nie każdy być może uwierzy - w to moje wyznanie,

ale gdy się kocha - kalendarz, kalendarzem pozostanie,

bo przecież życie biegnie dalej - zdrowia niestety ubywa,

kalendarz nasz - pewnego dnia - sam przecież się zatrzyma!