Poranek, stacja RMF FM - dobra muzyka,

jak codziennie rano, do ucha przenika,

kto by się spodziewał, że o ósmej z minutami

usłyszymy tragiczną wiadomość - jak falę tsunami.

Wiadomość tragiczna, katastrofa lotnicza,

cała Polska w bezruchu, czas niepewności odlicza.

Potwierdza się wiadomość, wszyscy zginęli

na obchody w Katyniu - już nie dolecieli.



Ogromna rozpacz, tragedia narodowa,

zginęli Polacy, Prezydent RP i Prezydentowa.

Ze Smoleńska dociera żałobna sensacja,

zginęło 96 osób, cała polska delegacja.

Lecieli z misją, na Groby Katyńskie,

gdzie spoczywają Polacy, osoby nam bliskie,

ciała zamordowanych żołnierzy z 1940 roku

tą polską delegację, przytuliły do swego boku.



Była to delegacja z wybranych osobowości,

dlatego żal, ból, żałoba w nas Polakach gości.

Czegoś podobnego, na świecie nie było,

aby tylu polityków, żołnierzy, księży, tak życie skończyło.

Mieli do spełnienia, ważną, patriotyczną misję,

oddać hołd ofiarom - a nie tracić własne życie!

Ciężko to zrozumieć, że w jednej sekundzie,

odeszli wybrani, kompetentni ludzie.



Dlaczego, te zbroczone polską krwią, katyńskie lasy,

ponownie zażądały ofiar, polskiej wybranej klasy?

Trudno to zrozumieć, pojąć tego nie można,

poznać tajemnicę - to myśl nasza pobożna.

Ten dzień 10 kwietnia 2010 roku

to zastygła łza, w każdym polskim oku.

Niech ta polska delegacja - Panie Boże,

spełni swą misję - już na Twoim Dworze!