Wpatrzony w płomień palącej się świecy

w jako normalne zjawisko spalania

zauroczył mnie ruch płomienia

w rytmie balansowania.

Raz kierował się w lewo, raz w prawo

powiększał wysokość płomienia

mrugał do mnie śmiało

nie unikając mojego spojrzenia.

Emisja widzialnego światła

emanująca z palącego się knota

oddawała delikatne ciepło

oświetlając pokój dookoła.

Ogień jest przecież żywiołem

budzącym respekt i trwogę

palący się na małej świecy

posiada prawdziwą urodę.

Paląca się świece i jej blask

powolne jej wypalanie

to tylko określony czas

aż ogarkiem się stanie.

Porównałem ją do życia

które jak świeca topnieje

też kiedyś utraci swój blask

i takie będzie zakończenie.

Adam Kwiatek