Wspominać można w nieskończoność

Kogoś, kto zaistniał w sercu

jego słowa, muzykę, strofy wierszy

zapisane na trwale w pamięci.

Szlak który przemierzałeś

oznakowany nie farbą, ale nutami

przeplatanymi poetyckim tekstem

stawały się Barda wierszami.

Struny gitary, dźwięki fujarki

przenosiły w eter poezję śpiewaną

wiersze z Pegazem latały wysoko

koncertując nad nie jedną Halą.

Byłeś przewodnikiem tatrzańskim

obcującym na co dzień z naturą

widziałeś to, czego inni nie widzieli

a co było dla Ciebie ucztą.

Tatry były Twoim drugim domem

do którego wchodziłeś z radością

każdy potok, czy lustro stawu

było odbiciem czasu i miłością.

Potrafiłeś dzielić się refleksjami

wrażliwością, zachwytem

wyrażałeś to swoimi wierszami

którymi my, zachwycamy się dzisiaj.

Tatry pytają teraz o Ciebie

wszystkie potoki, stawy i hale

gdzie Jesteś Jurku, przewodniku

co z Tobą się stało?

Tęsknota nam doskwiera

nie słysząc Twoich kroków

ucichła Twoja przewodnika mowa

do turystów u Twego boku.