Miałem dobrego przyjaciela

poznanego przypadkowo

w sferze latającego Pegaza

poetę - wyjątkowego.

Jego wiersze robiły wrażenie

czytając je, ja dojrzewałem

poznawałem los człowieka

którego poważałem.

Trudne życie Go doświadczyło

co we mnie litość wzbudzało

ale też i wielki podziw

co przyjaźń naszą utrwalało.

Jeden drugiemu był potrzebny

pomoc wzajemną serwując

choć w różnych sferach życia

każdy z nas się znajdując.

Dzielił nas jednak pogląd

w sferze społecznego bycia

na czym ucierpiała przyjaźń

która jak bańka mydlana prysła.

Tak zdobyłem doświadczenie

że przyjaźń nie trwa wiecznie

trzeba umieć zrozumieć

że życie, nie jest śmieszne !