Lata mijają biegiem swoim

zmęczenie daje o sobie znać

jak ciemne chmury na niebie

zasłaniają oczu blask.

Znużenie codziennością

zagmatwanych spraw

pomiędzy złem a dobrocią

manewruję cały czas.

Nadzieja nie usypia

nieustannie buja w obłokach

drąży tunel w myślach

jak zapomnieć o kłopotach.

Narasta niepokój i obawy

burząc dobre samopoczucie

zmęczenie udziela się sercu

odczuwam jego kłucie.

Lęk osacza myśli moje

brak mi siły i natchnienia

zmęczenie bierze górę

radości mówi do widzenia.