Ilekroć oglądam wiekowy dom

jego piękno po mimo śladu starości

tylekroć po każdym takim spotkaniu

odkrywam w nim czasy świetności.

Odczuwam wówczas czas przemijania

który nam towarzyszy idąc przez życie

czas który jest nie do zatrzymania

ani wieczorem, ani o świcie.

Z każdym dniem, miesiącem, rokiem

odsłania się kurtyna która płowieje

zaciera się obraz wyrazistości

po prostu, wszystko się starzeje.

I ja będąc z każdym rokiem starszy

przemycam ukrywane niedoskonałości

siwe włosy na skroniach, zmarszczki

tęskniąc wracam do czasów młodości.

I każdy wiekowy rodzinny dom

przeżywa podobnie upływ czasu

kosmetyka też mu potrzebna

aby nie utonął we łzach płaczu.