Do dzisiaj słyszę muzykę

która zadomowiła się w uszach

płynęła od naszych sąsiadów

którą miło było słuchać.

Wspominam dźwięk ustnej harmonijki

który dobiegał z oszklonej werandy

i rezonans który wzmacniał mały kubek

modulujący głos jak organy.

Warsztat szewski był aulą

skąd płynęła ta muzyka

zachwyt budziła dookoła

cóż to była za klasyka?

Szewc co przy warsztacie

spędził swoje skromne życie

grając na organkach 

czarował czas o świcie.

Czasami grywał na grzebieniu

bibułkę przykładając do ust

cóż to był za dźwięk

takiego dzisiaj nie ma już.

To muzyka z mego dzieciństwa

głęboko zakorzeniona w sercu

przetrwała tak wiele wiele lat

więc ma miejsce w moim wierszu.

/ Dedykacja dla sąsiada ś.p. Pana Stanisława Piętonia /.