Każdy poranek kolejny dzień

odczuwam dyskomfort po nocy 

łamanie w kościach, niespokojny sen

przecieram zmęczone zaspane oczy.

Zwalam wszystko na pogodę

na ciśnienie które się zmienia

na stawy że często bolą 

na brak duchowego pocieszenia.

W jesieni życia pragnę słońca

lecz i ono nie zawsze jest przyjazne

ciemne chmury deszczowe na niebie

przeszkadzają słońcu wyraźnie.

Uśmiech wówczas mnie opuszcza

zaćma zaciera czysty obraz

w uszach zalega szum powietrza

nie słyszę już świerszcza.

Ręce też co raz mniej sprawne

filiżankę z herbatą utrzymać mi trudno

tracą zdobyte zdolności manualne

na duszy i sercu robi się smutno.

Człowiek starzeje się szybko

zderza się z niedogodnościami 

czas przemijania dochodzi do głosu

a i pamięć zanika etapami.

Starość, spustoszenie czyni

a zdrowie jak wiatr odlatuje.