Często powracam do czasów

do starych chałup drewnianych

do wygódek w formie szałasów

do głębokich studni  wykopanych.

 

Wspominam piec kuchenny

z zapieckiem z legowiskiem

ławę drewnianą i duży stół

na nim drewnianą miskę.



Prostota panowała dookoła

była taka zwykła ale urocza

posiadała duszę jakby anioła

będąc ciepła i długowieczna.



Dzisiaj prostota już nie modna

luksus, przepych, nowoczesność

może i piękna ale chłodna

nie czeka ją długowieczność.



Prostota to serce człowieka

ciepłe wrażliwe serdeczne

w nim żywa istota mieszka

co z nowoczesnością sprzeczne.