Na sercu markotno się robi

gdy wspomnień pełna głowa

zaczynają się od młodości

jakby życie toczyło się od nowa.

Ale to co minęło nie wróci

wiatr wszystko w dal porwał

pogubił  w pośpiechu myśli

jedynie lata  zachował.

Dusza choć czuje się młodo

nie jest ptakiem w przestworzach

w dalszą podróż się nie wybiera

bo czuje że nie podoła.

Do innej przestrzeni zmierza

tam gdzie jesień życia króluje

z tęsknotą wspomina wiosnę

która radość życia zwiastuje.

Ale i wiosna przemija

zaciera za sobą ślady

lato i jesień znowu zaczyna

odrywać kartki z kalendarzy.

Zaduma smutek zwiastuje

ukrywając łzy rozpaczy

przemijanie chłodno traktuje

i tego nikomu nie tłumaczy.